جزئیات

اخبار

پایداری اتصال و تثبیت بالابر ستون

2024.10.09

اتصال بین ستون و سکوی بالابر و پایه بالابر ستون به طور کلی روش های اصلی زیر را اتخاذ می کند:
اتصال پیچ: اتصال پیچ یک روش اتصال رایج بین ستون و سکوی بالابر و پایه است. این روش دارای مزایای جداسازی آسان و نگهداری ساده است. استفاده از پیچ و مهره های با استحکام بالا می تواند استحکام اتصال را تضمین کرده و از پدیده شل شدن تحت بار بکاهد. در عین حال، اتصال پیچ باید با یک واشر قوی استفاده شود تا از خرابی اتصال در اثر لرزش در استفاده طولانی مدت جلوگیری شود.
جوشکاری: در برخی موارد به منظور افزایش استحکام و پایداری اتصال می توان ستون را با جوشکاری به سکو یا پایه متصل کرد. اتصال جوش داده شده استحکام بالایی دارد، اما پس از اتمام جوشکاری، نگهداری و تعویض قطعات بعداً نسبتاً دشوار است. معمولاً از جوشکاری روی قطعاتی استفاده می شود که نیازی به جداسازی مکرر ندارند.
اتصال فلنجی: اتصال فلنجی روشی برای دستیابی به اتصال پایدار با تثبیت فلنج به ستون و سکو یا پایه است. این روش اتصال برای بالابرهای بزرگ مناسب است و می تواند نیروهای جانبی زیادی را تحمل کند تا از پایداری تجهیزات در حین استفاده اطمینان حاصل شود.
تثبیت ستون بالابر ستون عمدتاً شامل جنبه های زیر است:
تثبیت زمین: پایین ستون معمولاً توسط پیچ های لنگر به زمین ثابت می شود تا اطمینان حاصل شود که ستون در حین استفاده کج نمی شود یا حرکت نمی کند. انتخاب انکر بولت ها باید با توجه به بار مورد نیاز ستون انتخاب شود تا از مقاومت کششی و برشی آن اطمینان حاصل شود. هنگام تثبیت بر روی زمین، استحکام و پایداری مواد زمین باید در نظر گرفته شود تا اطمینان حاصل شود که می تواند بارهای طولانی مدت را تحمل کند.
تنظیم و اصلاح: هنگام نصب ستون باید از عمودی و افقی بودن آن اطمینان حاصل شود. قبل از تثبیت، معمولاً از یک تراز برای اصلاح اولیه استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که ستون عمودی و پایدار است. پس از ثابت شدن پیچ ها، عمودی ستون باید دوباره بررسی شود تا از صحت موقعیت آن اطمینان حاصل شود.
درمان ضد زنگ: به منظور بهبود دوام ستون و قطعات اتصال، پیچ و مهره ها و قطعات جوش معمولا با ضد زنگ درمان می شوند. برای مثال می توان از گالوانیزه یا پاشش رنگ ضد زنگ برای جلوگیری از خوردگی ناشی از عوامل محیطی و افزایش طول عمر تجهیزات استفاده کرد.